O książce: rok / Podnoszę jego koszulkę i wzdrygam się: „Twoje szwy się rozeszły”. Musimy jechać do szpitala. – Nie możesz jechać do szpitala, dziewczyno – oddycha szybko mężczyzna. - Strzelali do mnie i całkiem możliwe, że mnie szukają. - Zrobiłeś coś, prawda? - Zaczynam się bać jeszcze bardziej. - Nie wiem. Nie pamiętam nic o sobie. - Och... Nawet nie znasz swojego imienia? - Nic. „Absolutnie” – przesuwa językiem po bladych wargach i zamyka oczy. Jestem głupcem, nie szukaj dalej – wpuściłem do domu nieznajomego z dziurą po kuli w boku. Nie mogłam zostawić go na śmierć... Ale to zmieniło moje życie na zawsze. To nie człowiek – to bestia. I lepiej nie wiedzieć o jego przeszłości.